We did it!!!

We did it!!! 21 aug 19.40 uur voet aan wal in Hammerfest, Noorwegen! Na vertrek op dinsdag 13 aug uit Longyearbyen hielden de tegenslagen niet op. De reis naar Bellsund, +/- 75 mijl leek voorspoedig te verlopen. We kregen wel een sneeuwbui over ons heen, maar dat had ook wel weer wat. Gezeild in sneeuw, check. En toen nog meer geluk, walvissen voor de boot!! Wel 4 of 5! Hoe gaaf was dat! Zelfs een keer een op max 50m naast ons!! Ze kwamen helaas niet met staart boven water, maar dat schijnt ook per soort weer te verschillen. Dit was de Finn whale, de op 1 na grootste walvissoort. En zoveel bij elkaar zie je zelden, was echt geweldig!! Het plan was om in 1 keer door te varen naar de Hornsund, in het zuiden van Spitsbergen. De wind was gunstig. Helaas ging hij draaien en het ging stormen, met een heftige zee. Voor mij was het heftig iig, voor de schipper minder, die is al veel gewend. Zeker 7 a 8 beaufort. Gauw mn bed uit om te helpen, rif gezet en ervaren hoe het is in deze situatie. Ik bleef scherp en was niet bang. Weer een grens verlegd. Na ruim 26 uren kwamen we aan in Bellsund. We moesten van koers veranderen en opkruisen in deze heftige omstandigheden was niet te doen. Ik had een shift van 16 uur gedraaid, toen we aankwamen in Bellsund, met nog steeds heel veel wind in de fjord. Anker uit, maar die bleek niet te houden. We zaten veel te dicht bij een rotseiland! Later bleek dat we zelfs oo 3m diepte zaten al en we steken 2.40m diep. Leo riep:'Eelco, dit gaat fout!' Het zal mij niet gebeuren dat we op dat eiland stranden, was mijn reactie, dan start mijn overlevingsdrang! Ankerlijn op de lier en lieren of mn leven ervan afhing, wat ook zo was eigenlijk. Op een rots stranden zou niet fijn zijn. Roepen en 'schreeuwen' tegen mezelf en tegen Bart, om de beurt gelierd. Bart bleek later niet eens door te hebben gehad dat we bijna gestrand waren. Eelco bleef rustig, maar bleek dat hij ook wel zenuwachtig was geweest. Ik ging dansen in mezelf en kon wel janken van blijdschap toen ik de afstand tot t eiland zag vergroten. Was trots op mezelf en op de rest, we did it!! Weg daar!! Baai verderop was het water een stuk rustiger. Helaas toch nog 1x anker weer op moeten halen, maar de 2e keer bleef ie vast. In het Van Keulenfjord wacht gehouden en een beetje uitgeslapen. De volgende dag vertrokken we naar de Hornsund. Dit werden 24 uren varen, ook weer flink buffelen. Een groot deel opkruisen. Het was erg koud en iedere shift werd het zwaarder, natter en kouder. Ik had geen droge kleren meer over en mn zeilpak hield het ook niet meer. Stromende regen. Daar lag mijn grens dus, als er geen mouw meer droog is van de 5 lagen die ik aanheb, dan begin ik het niet leuk meer te vinden. Maar je hebt geen keus, je moet door. Ik was blij dat we nu niet op zee zaten, dit langer dan 24 uur was een drama geworden. Wat als we in het begin geen pech hadden gehad, dan zaten we waarsch wel op zee. Overal lagen schepen voor anker, ook grote schepen. Dit was ook niet voor niks. Onderweg nog wel een zeehond bij de boot gezien en een echt hoogtepunt, wat even heel veel goed maakte waren dolfijnen naast en voor de boot. WOW!!! Geluksmoment!! Om 11.30 uur in dikke mist geankerd in de Hornsund!! (2de keer zat het anker vast) De kachel moest nu wel gerepareerd worden, want met zoveel natte kleren wilde ik niet aan de oversteek beginnen. Zelfs mn slaapzak was nat geworden! En de dikke mist maakte alles aan boord nog natter en klammer. Onderweg was het voorzeil gescheurd, zeker 75 cm op de naad. Hield het dan nooit op, die pechgevallen?! Er stonden veel klusjes op het programma, tijd voor uitrusten was er dus niet. Water uit de boot scheppen en het zeil repareren. Deze laatste klus bleek zwaar met de hand. In het begin schoot het niet op, toen had ik bedacht eerst een rijglijn te bevestigen, zodat de gestikte gaatjes goed op elkaar zouden komen, de enige manier om de naald er nog redelijk doorheen te krijgen. Bart en ik allebei aan 1 kant van het zeil, toen ging het beter. Maar af krijgen zouden we het niet, het was intussen alweer 23 uur. Uiteindelijk hebben Bart en ik toch nog tot 3 uur snachts doorgewerkt, het moest en zou zoveel mogelijk af komen. In de kou, stromende regen, vermoeid en met koude handen. Intussen moesten we ook nog grote stukken ijs afduwen. Ik zat er af en toe helemaal doorheen! Maar toch weer die overlevingsdrang ofzo, kom op Carol!! Doordoordoor en om 3 uur slapen. Werden we om 5 uur gewekt door schipper Eelco. De Hornsund was te zien en Eelco wist niet tot hoe lang, kon zo weer mistig worden. Mooie foto's gemaakt en gauw weer mn bed in. Om 9 uur weer gewekt. Dat viel niet mee natuurlijk. Ik had aangegeven zo de oversteek niet in te willen gaan, ging me te ver. Maar intussen deed de kachel het weer en bleek het smorgens opgeklaard te zijn. We moetsen wel aan de oversteek beginnen en langzaam zag ik het ook wel weer zitten, al was ik wel erg vermoeid geraakt. Laatste stiksels in het zeil gemaakt, laatste klusjes en om 11 uur vertrek voor de grote oversteek naar Bereneiland (Bjornoya) Iedereen was een beetje gespannen en ook vermoeid natuurlijk. 200 Mijl voor de boeg en qua wind en weer weet je het hier maar nooit. Hopen dat alle pech nu wel voorbij zou zijn. Het grootste deel van de 1ste oversteek naar Bereneiland ging als een speer. Zelfs 7 knopen gevaren en zelfs de 7.7 aangetikt. Aan de wind en halve wind, wat heerlijk!! Maar juichen durfde je nog niet. Na +/- 145 mijl ging de wind liggen en uiteindelijk de motor maar aangezet. Bereneiland kwam in zicht!! Wat een bijzonder gevoel! Weinig mensen die daar een voet aan wal zetten! De eerste oversteek was minder zwaar, dan de reis naar de zuidkust van Spitsbergen. 37 Uren over gedaan en we hadden weer dolfijnen naast en voor de boot. Meer en nog mooiere dan de vorige! Je kon ze onder water goed volgen, vlak langs en voor de boot! En anders volg je de vogels boven hen, daaraan zie je precies waar ze zijn! Ik ging op de punt zitten, wat was dit gaaf!!!! Ze bleven echt lang ook. Dit en de voorspoedige oversteek maakte weer heel veel goed! :)

1 Uur snachts ankeren bij Bereneiland. Weer dichtbij rotsen, dus spannend, maar het kon niet anders. En het ging in 1x goed! De ankerwacht snachts zou wel spannend worden, maar het schip bleef op zn plek gelukkig. We wilden nog voet aan wal zetten en het plan was om alle 4 anderhalf uur wacht te lopen en om 7 uur weer op te staan, zou weer een korte nacht worden dus. Om 8 uur zaten we in de zodiac naar de wal. Eelco bleef aan boord. Veel stroming tegen elkaar in, spannend in het bijbootje. Maar dan ineens sat je er echt!! Hoe gaaf!! Het was een groot uitgestrekt gebied vol mos en met heel veel vogels. Mooie foto's gemaakt en genoten van de plek waar het schip lag, tussen de rotsen! We waren net op tijd weer terug aan boord, want er kwam een dikke mist opzetten en de wind nam flink toe. Bereneiland is in juli en aug 25 dagen oer maand verdwenen in een dikke mist, dus wij hadden geluk!! Bij iedereen steeg de spanning, want wat zou het 2de deel van de oversteek ons brengen?! 220 Mijlen voor de boeg! 11 uur vertrokken we en Bereneiland was bijna helemaal verdwenene in de mist. De birdcliffs in het zuiden zouden we waarschijnlijk niet gaan zien. Maar toen we daar in de buurt waren klaarde het weer even op en zag je ze toch!! De grote kolonies vogels waren niet te zien, daarvoor zaten we te ver van de kust. Maar je moest er ook een mijl vandaan blijven met je schip. Het was al fanastisch om de steile rotswanden te zien! Even later verdween Bereneiland opnieuw in de mist, dus we hadden weer geluk! Het eerste deel van deze reis hadden wederom een goede wind en een goede koers. De teller stond op nog 23 uur. Maar na uren slapen, bleek deze op dezelfde tijd te staan! De wind was gedraaid en viel weg. Een halve knoop minder snelheid scheelt zo 5 uren. Dus met minder wind en moeten opkruisen kon je zo een dag langer onderweg zijn. Juichen kan je dus echt pas als je voet aan wal zet. Het zou weer een pittig reisje worden, gelukkig hadden we af en toe weer goede wind en de goede koers te pakken, dan was het de sport om dan de mijlen te pakken, dus alle zeilen bij! Je voelde dat het warmer werd en op een paar buien na hebben we goed weer gehad. Het was nu vooral de uren die je maakte wat het zwaarder maakte. Maar nog steeds niet zo zwaar als bij Spitsbergen. En toen, land in zicht!!!! Wil niet zeggen dat je er snel bent, duurde nog vele uren!! Maar het laatste deel van dit avontuur was ingegaan! Wat voelde dat goed! En het voorzeil heeft het gehouden!!! Zeker 8 uur met de reparatie bezig geweest, maar het heeft de reistijd zeker met een dag verkort. Trots!! Om 19.40 uur, na bijna 57 uur varen lag het schip aan de steiger in Hammerfest!!! Geen nachtwacht meer draaien!

We did it!!!! Geluksmoment ten top!! Dik verdiend, groot glas bier en pizza!! En weer op een normaal toilet. Want dat was ook nog even pech. Het toilet aan boord raakte verstopt, dus t moest op een emmer en schoonputsen op een scheef schip. Wat een luxe is dan zo'n witte pot!! Haha! Wat een avontuur, wat een reis! Alles in 1 zeg maar! Ik vind het nu erg tof dat we ook flink hebben moeten bikkelen, je leert jezelf wel kennen in dit soort situaties en de anderen ook. Ik heb letterlijk en figuurlijk in een korte tijd veel grenzen verlegd! Trots!! De Barentszee over gezeild!! En uiteindelijk hebben we toch ook heel veel geluk gehad!!