Bon bini na cas

Zit weer thuis, in Nederland, achter de computer, m'n laatste verhaal op waarbenjij.nu te schrijven. Buiten regent het natuurlijk! Welkom thuis ;-)

Wel blij dat ik weer veilig geland ben. Toen ik in het vliegtuig zat zei de piloot, dat ze even bedenktijd nodig hadden over wat te doen. Extra tanken of niet en hoe ze zouden vliegen. Uiteindelijk hadden ze dan besloten tussen 2 orkanen door te vliegen, dan konden we wel op wat turbulentie rekenen. Vind het altijd al een beetje spannend en dat dit....grrmmffpphh...toen begon hij over een lastige verstekeling aan boord, waardoor we wat later vertrokken, dit bleek uiteindelijk om een vlieg te gaan in de kockpit...ik denk dan, je vliegt zelf!! ;-) Ik liet het maar gewoon weer gebeuren en uiteindelijk hebben we een hele rustige reis gehad.

Ga nu even van achter naar voren geloof ik met vertellen, maar dat kan niet anders als je al thuis zit ;-)

De laatste dagen op Curacao waren ook weer geweldig, zoals ik in de mail hiervoor al liet doorschemeren. Kitesurfles is helaas bij 1 keer gebleven, dat wel, en stond echt geen zuchtje wind meer en het was dus ook wel bloedheet. Maar ja, de zee doet wonderen, dus weer veel in, op en onder het water geweest. Gesnorkeld bij Tugboat, natuurlijk weer een aantal keren naar het strand geweest (bijna saai ;-)) en we zouden naar Klein Curacao gaan. Maar regen bestaat ook echt hier op Curacao en blijkbaar noodweer ook. De dag dat we naar Westpunt gingen, Port Marie, was het hele eiland donker, behalve bij ons. Later hoorden we dat er een wervelwind over Curacao was getrokken, die heel wat daken had meegenomen. Aangezien het ook in de krant stond in Nederland heb ik het thuisfront maar gauw gerust gesteld. De dag na dit gebeuren zouden wij dus naar Klein Curacao gaan, maar aangezien het noodweer 's nachts weer losbarstte en toen we op moesten nog steeds aan de gang was, hebben we besloten de boottrip te cancelen. Tot m'n verbazing vertrok de boot wel gewoon. Je moet hier zelf je beslissingen maken, want noodweer of niet, in Curacao denken ze niet zo moeilijk eh...misschien wel te makkelijk...al hadden ze in dit geval misschien gelijk, want 's middags brak de zon weer door. Ach, heb ik nog een reden om terug te gaan, want Klein Curacao en duiken daar schijnt wel gaaf te zijn.

Toen maar duiken bij Playa Kalki (ook wel Alice in Wonderland genoemd), vanaf de, naar het schijnt, bekende steiger. En wie kom ik daar tegen, iemand die ik ken van schaatsen! Hoe grappig! Maar goed, verder moet ik nog even niet aan schaatsen denken, eerst ff onder water nog. Schitterende duik! En ik had het onderwaterhuis van Mas geleend, dus lekker bezig geweest met foto's maken. Je schiet wel overal heen onder water dan trouwens, eigenlijk niet helemaal de bedoeling ;-)

Intussen druppelden de nieuwe studenten op het terrein binnen. Klikte goed, dus die zijn maar meteen bij ons in de auto gesprongen voor wat leuke dingen. Na een gezellig etentje met een groep, hadden we bedacht naar een spookhuis te gaan (Quarantainehuis voor slaven vroeger). Met z'n zessen en Rob zou filmen, like 'the blair witch project'. Nou we hebben het geweten. Het was een soort van echt spannend. Op een heel donker verlaten weggetje tussen hoge bosjes trok Mariekes auto het al niet. Ff afkoelen en weer doorgaan. Ik zat helemaal in m'n rol en probeerde het nog spannender te maken dan het was, dat was wel grappig om te doen, maar stiekem vond ik het ook echt spannend en maakte ik het ook voor mezelf alleen nog maar enger ;-) Kom je daar boven, in het pikkedonker in een oud verlaten landhuis. Er vloog, iets van een vleermuis tegen Sanne aan, die het uitgilde, waar ik natuurlijk weer van schrok en de rest ook. Wat kan je elkaar dan gek maken zeg. Wij dat huis in, gelukkig lag er geen zwerver, want je zou je een ongeluk schrikken. De film is wel echt super geworden!! Maar dit voorlopig niet meer. Opgelucht weer in de bewoonde wereld gingen we het filmpje bekijken en besloten we daarna nog, midden in de nacht was het, te gaan zwemmen. Nemen we van die stomme nachtduik 10 minuten over de 30 minuten durende Anasaweg Witch Project, of zoiets, op!! Hoe stom!!!
Het begon te onweren, dus we zijn niet lang wezen zwemmen en maar goed ook, want thuisgekomen barstte de bom wederom los. Nooit zoveel regen in 1 keer gezien en bizarre onweersbui.

Dacht je dat je het ergste gehad had, wordt het nog erger na een avondje uit eten met Mascha en haar ouders, wat overigens heel erg gezellig was. Maar de wegen waren overstroomd, dus thuis komen viel niet mee. uiteindelijk hebben we erg veel plezier gehad in die regen (zie filmpje vorige bericht en foto's)

Woensdag ben ik met Mascha en Iris gaan duiken bij de Caracasbaai. Iris kende een verlaten 'strandje', vanwaar je een erg mooie duik kon maken, handig! Was wel de allermooiste duik die ik tot nu toe heb gedaan. We zommen langs een enorme rotswand vol met koraal en mooie vissen! En een bizar beest gezien, ik zoek nog op wat het is, leek wel op een traploper, die je vroeger als kind had. Verder niet goed uit te leggen, dus zie foto.

M'n laatste avond hadden we een hele gezellige bbq op het terrein en daarna zijn we Cartouch ingedoken tot in de vroege uurtjes. TOP afscheidsavondje!! Toen nog een middagje strand en dat was het dan. Marieke, Mascha en Iris brachten me naar Hato, dat vond ik super! Heerlijk een bakkie gedronken en toen het vliegtuig in. Ik zat naast een vrouw van 71 en een meisje van 14, erg gezellig gekletst, wat de tijd een beetje doodde. Weer een hele mooie herinnering, die ik zomaar in m'n zak kan steken. Wat ben ik toch een gelukkig mens!! :-)

Bon bini Nederland, maar Curacao is nog niet van mij af! ;-)


ps. de volgorde van de foto's klopt al helemaal niet meer, misschien omdat ik m'n verhaal ook andersom begonnen ben ;-)