Bon bini

Zo,daar zit ik dan te jetlaggen in de schaduw, wind door m'n coupe Curacao, voor m'n appartementje, met 'this is the life' van Amy mcDonald op m'n i pod. In die situatie schrijf ik nu mijn eerste bericht. Eindelijk geland op het eiland waar ik zo naar uitgekeken heb. En om daar te komen bleek niet mee te vallen, zelfs tot een dag vantevoren nog niet. Had m'n ticket nog steeds niet ontvangen. Word ik gebeld met het verhaal, dat ze een foutje hebben gemaakt, of ik nog even €257,33 wil betalen, anders kon mijn ticket niet uitgegeven worden. Hoe bizar! Na heel veel bellen, informeren en gedoe...hulpteam ingeschakeld, waarvan iemand van mijn actieve maatjes hyves (het werkt weer!) zelfs spontaan de ombudsman had gebeld! Top!
Tussendoor bij de kapper (voor die coupe Curacao) zaten 2 ouwe vrouwtjes in de krulspelden maar stilletjes te luisteren naar mijn geraaskal en gehyper ;-)
Doordat ik niet accoord ging natuurlijk kreeg ik 2 opties, 50-50 of ongeveer 75% terug en ticket annuleren. Weer bellen, informeren, balen, piekeren, en boos zijn...uiteindelijk gezegd dat ik zou betalen onder protest, omdat ik nu niet anders kon, maar dat ik er later op terug zou komen. Toen kreeg ik ineens m'n ticketgegevens en een factuur, waarin stond, nog te betalen €0,00 NOU, had dat nou niet in 5 minuten gekund?! Toen alles in 1 avond nog regelen, waar ik eigenlijk de hele dag voor had!

Wat een heeeeeeeeerlijk gevoel als je dan bepakt en bezakt in de trein zit!! Mira en Bram stapten op HS in. 2 heerlijke bakkies koffie op Schiphol en daar ging mevrouw dan! In het vliegtuig was het 1 groot duo penotti feest! Op weg naar de startbaan kwamen we over de rijksweg, waar ik een tijdje geleden zelf reed en dan denk ik altijd: 'waar zouden die mensen heengaan, ik wil ook'.....en nu waren de rollen omgedraaid, het onthaasten was begonnen en daar was dan dat heerlijke vrijheidsgevoel!!
De vlucht was mooi, vooral het begin en het eind. Mooi om Ierland en Groot-Britannie zo te zien en na uren over niks anders gevlogen te hebben dan water, was daar ineens SintMaarten als klein bergje zijn mannetje staande in die enorme Oceaan. En een uur later was daar Curacao! Ik was een heel klein beetje voorbereid, maar Curacao is gewoon nog veel en veel lelijker dan ik me ooit had voor kunnen stellen. Na alle foto's die er van het eiland zijn een soort van domper toch wel ;-). Het zag er uit als een platgebakken roerei (nou nog lelijker eigenlijk) vol met cactussen. 1 grote kale, grauwe platte koek in dat zo mooie blauwe water. Weer een illusie armer, vond de letters Curacao met het zonnetje op de gevel van de airport nog het mooiste welkom. Maar die mooie foto's van Curacao zijn hier toch echt gemaakt, dus vooruit. Heel lang wachten omdat ze moeten controleren wat je komt doen. Tas pakken, shit hij is open...wachten op iemand van de KLM, om zeker te weten dat er niks ingestopt is. Ze zou bijspringen als ze toch iets zouden vinden :-) Eindelijk door de douane als bijna laatste uit het vliegtuig. Gelukkig stond Iris nog geduldig te wachten!

Bon bini! Welkom op Curacao!

Wordt heel snel vervolgd! Want ik heb al veel meer te vertellen! :-)